“Το εξώφυλλο δέρμα του χρόνου” του @Contrabbando σε έντυπο και ebook

Το Εξώφυλλο Δέρμα του Χρόνου είναι ένα μεγάλο ταξίδι επιστροφής. Ο ήρωας, βασιλιάς και παρίας, αναπλέει τον ποταμό του χρόνου. Φωνάζει τη δική του μυθολογία πάνω από το βουητό των υδάτων. Τον οδηγεί το προσκλητήριο νήμα της Ιστορίας. Ο ποιητής – παιδί παίρνει τον χρόνο προς τα πίσω, πορεύεται προς την ενηλικίωση. Αραδιάζει τους παιδικούς του ήρωες, φονιάδες, τρελούς, καταραμένους. Όρθιος στη βάρκα δείχνει τα σημάδια των αιώνων στο Σώμα του. Στην πελώρια κυκλική ορχήστρα το Σώμα τεμαχίζεται και χτίζεται εκ νέου. Σώμα βωμός, Σώμα θέατρο, Σώμα σύμπαν. Μέσο και σκοπός. Χώρος και χρόνος. Τέλος και αρχή. Σώμα τεκτονικό φαινόμενο, εργοτάξιο, πόλεμος μέχρις εσχάτων. Σώμα νυν και αεί. «Μας υφαίνει η υπομονετική αράχνη του χρόνου».

Ο ποιητής αρθρώνει τη δική του τυπογραφία, παράδοση οικογενειακή από τα αιμάτινα χρόνια. Μας οδηγεί στο κατώφλι της βίας, της πιο βαθιάς γήινης βίας. Παρακολουθεί μαζί μας τη δαιμονική γονιμοποίηση του κορμιού και της Γης. Σώμα σπέρμα, Γη μήτρα. Τελειώνουν κι ξαναρχίζουν μαζί. Ο ποιητής ένα πελώριο μάτι, ένας κοίλος φακός που τον σχηματίζει ο «μέγας παρακείμενος του τέλους». Φτάνει στην απαρχή των πραγμάτων, πριν τη Μεγάλη Έκρηξη, πριν τη Μαύρη Τρύπα, πριν το πριν. Ο ποιητής στην πηγή του ποταμού, στο πρώτο ρυάκι του Χρόνου, ατενίζει το μετά, το δικό του μετά. Όλο το ταξίδι για μια και μόνη ερώτηση. «Παλεύεται το μηδέν;» Κι ο Χρόνος χωρίς δισταγμό απαντά: «Ένα».

Η πελώρια κραυγή γίνεται μικρός λυγμός. Ο ποιητής κλείνει το τετράδιο με μια τελευταία λέξη. «Παραπέρα». Ξαναπαίρνει τον Χρόνο προς εμάς. Μας φέρνει το δώρο της δημιουργίας.

Το tweet με το οποίο ανακοινώθηκε η έκδοση